[:ru]Амбарцумян Ширак Мишаевич
Родился 1-ого мая 1997 г. в селе Гергер Мартунинского района. Ширак Амбарцумян учился на 5-ом курсе ШТУ по специальности «Организация и управление перевозками и дорожным движением». С первых же дней войны участвовал в боевых действиях, был в разных местах и самоотверженно сражался.
15-ого октября 2020 г. в Гадруте при ударе беспилотника бросился спасать товарищей и погиб.
За заслуги перед Отечеством посмертно награжден медалью “За мужество”.
……………………………………………………………………………………………………
Газарян Арам Владимирович
Родился 24-ого октября 1997 г. в селе Тагавард Мартунинского района. Учился на 4-м курсе ШТУ по специальности «Организация и управление перевозками и дорожным движением». 27-ого сентября 2020 г., в первый же день войны, он отправился на передовую, в Джабраил. Своей храбростью воодушевлял товарищей по оружию. Увы, 1-ого октября погиб герой наших дней, оставив вечную тоску в сердцах родителей, двух сестер и родных. Арам Газарян участвовал также в четырехдневной апрельской войне.
……………………………………………………………………………………………………
Амбарцумян Давид Мхитарович
Родился 19-ого декабря 1998 г. в городе Степанакерте. Учился на 4-м курсе ШТУ по специальности “Агробизнес “. С 2020 года работал в специальной силовой структуре (спецназ) водителем штурмового отряда. По характеру Давид был очень сильным, целеустремленным, бесстрашным, дружелюбным, добрым, искренним, честным, с чувством юмора, энергичным, трудолюбивым, преданным своей семье. Все его любили и уважали, просто невозможно было не любить его как человека. Был единственным сыном в семье … защитник сестры, опора родителей.
В первый же день войны 2020г., спровоцированной Азербайджаном, он отправился на фронт. Патриотизм унаследовал от отца, участвовавшего в Арцахской освободительной борьбе.
Добровольно, без всякого принуждения, трижды бросался на поле боя, чтобы вынести раненых боевых товарищей. Ушел в третий раз и больше не вернулся…
Спасая множество жизней, Давид погиб 5-ого октября, отдав свою молодую жизнь во имя освобождения Армянской земли.
Ушел… с мечтой о победе в сердце.
Боевые товарищи подчеркивают, что Давид займет особое место в их сердцах.
Возносим наши многочисленные молитвы Богу за отдавших свои жизни за Родину и ушедших в вечность бесстрашных сыновей армянского народа.
Помним, славим и склоняем головы перед вашей могилой…[:hy]Շիրակ Միշայի Համբարձումյան
Ծնվել է 1997թ. մայիսի 1-ին Արցախի Մարտունու շրջանի Հերհեր գյուղում։
Շիրակ Համբարձումյանը սովորում էր ՇՏՀ-ի «Փոխադրումների և ճանապարհային երթևեկության կազմակերպում ու կառավարում» մասնագիտության 5-րդ կուրսում:
Պատերազմի առաջին իսկ օրերից մասնակցել է մարտական գործողություններին, եղել տարբեր վայրերում և մարտնչել անձնվիրաբար:
2020թ. հոկտեմբերի 15-ին Հադրութում` անօդաչուի պայթյունից նետվեց փրկելու ընկերներին և անմահացավ։
Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար հետմահու պարգևատրվել է Արցախի «Արիության համար» մեդալով։
……………………………………………………………………………………………………
Արամ Վոլոդյայի Ղազարյան
Ծնվել է 1997թ. հոկտեմբերի 24-ին Մարտունու շրջանի Թաղավարդ գյուղում:
Սովորել է ՇՏՀ-ի «Փոխադրումների և ճանապարհային երթևեկության կազմակերպում և կառավարում» մասնագիտության 4-րդ կուրսում:
2020թ. սեպտեմբերի 27-ին՝ պատերազմի հենց առաջին օրը, նա մեկնեց առաջնագիծ՝ Ջաբրայիլ: Իր քաջությամբ ոգևորում էր զինակից ընկերներին:
Ավա՜ղ, հոկտեմբերի 1-ին նահատակվեց մերօրյա հերոսը՝ անմար կարոտ թողնելով ծնողների, երկու քույրերի և հարազատների սրտերում:
Արամ Ղազարյանը մասնակցել էր նաև Ապրիլյան քառօրյա պատերազմին:
………………………………………………………………………………………………………
Դավիթ Մխիթարի Համբարձումյան
Ծնվել է 1998թ. դեկտեմբերի 19-ին, քաղաք Ստեփանակերտում:
Սովորում էր ՇՏՀ-ի «Ագրոբիզնես» մասնագիտության 4-րդ կուրսում:
2020 թվականից աշխատում էր հատուկ ուժային կառույցում (սպեցնազ)՝ որպես գրոհային ջոկատի վարորդ:
Դավիթը բնավորությամբ շատ ուժեղ, նպատակասլաց, անվախ, ընկերասեր, բարի, սրտաբաց, ազնիվ, հումորասեր, աշխույժ, աշխատասեր, ընտանիքին նվրված տղա էր: Բոլորի կողմից սիրված ու հարգված էր, ուղղակի անհնար էր նրա մարդ տեսակը չսիրելը: Ընտանիքի միակ արու զավակն էր… քրոջ պաշտպանը, ծնողների հենարանը:
2020թ. Ադրբեջանի կողմից հրահրված պատերազմի հենց առաջին օրը մեկնեց ճակատ: Հայրենասիրությունը ժառանգել էր հորից, ով մասնակցել էր Արցախյան ազատագրական պայքարին:
Կամավոր, առանց որևէ մեկի պարտադրանքի, երիցս անգամ նետվել է մարտադաշտ, որպեսզի վիրավոր մարտական ընկերներին կռվի գոտուց հանի:
Երրորդ անգամ գնաց ու այլևս հետ չեկավ…
Փրկելով բազմաթիվ կյանքեր՝ Դավիթն անմահացավ հոկտեմբերի 5-ին՝ մատղաշ կյանքը զոհելով հանուն Հայոց հողի ազատագրության: Գնաց… հաղթանակի մուրազը սրտում: Մարտական ընկերները շեշտում են, որ Դավիթը յուրահատուկ տեղ կունենա իրենց սրտերում:
Մեր բյուր աղոթքներն ենք հղում առ Աստված, հայրենիքին ձեր կյանքը տված, հավերժի ճամփան բռնած մեր առյուծասիրտ հայորդիներ:
Հիշում, խնկարկում ու գլուխ ենք խոնարհում ձեր շիրմի առաջ…[:]