[:en]Arayik Andranik Poghosyan
Arayik Poghosyan was born on May 14, 2001 in Stepanakert.
He was admitted to Shushi University of Technology to the specialty of «Traffic management» in 2016. Not graduating the university he joined the army to carry his military compulsory service in 2019.
He took part in the war as an anti-aircraft missile battery operator unleashed by Azerbaijan on September 27, 2020. Arayik destroyed a large number of enemy aircraft during the war. He was wounded on September 28 and taken to the medical center of the military unit and after recovering he took part in the hostilities again. Arayik was killed by a sniper on October 10 during the battle for Hadrut. After long and hard feelings and expectations and search and rescue operations after the war the body of Arayik Andranik Poghosyan was found five months later. The funeral ceremony took place on March 24 at Stepanakert Memorial (Military Pantheon). During his service he was awarded the orders of “Army Excellent”, “Best Athlete”, “Brave Fighter”. Arayik Andranik Poghosyan was awarded the medal of “Combat Service” by the order of the President of the Republic of Artsakh as well as the double medal “For Courage” for his notable courage in defending the homeland and state border of Artsakh.
—————————————————————————————————————————
Gor Hrayr Sargsyan
Gor Sargsyan was born on September 1, 1999 in Berzor, Qashatagh region.
He was admitted to Shushi University of Technology in 2018 to the specialty of “Agribusiness” and joined the army in the same year. He served in Martakert military unit. During his service he was awarded diplomas and letters of gratitude.
When cruel war broke on September 27, 2020 out, he volunteered for the front line on the very first morning. At first he was in Askeran, where he fought against the enemy for 35 days without a shift. When fighting became hot in Shushi in early November he moved there. He took part in the defense of Shushi and died on November 7. He was buried in the Pantheon of Brotherhood of Hrazdan, Armenia on November 26.
As his sister tells, when other two brothers went to bring him back home he sharply refused to leave his friends.
—————————————————————————————————————————
Hayk Arthur Mangasaryan
Hayk Mangasaryan was born on August 31 in 2000 in Arajadzor village of Martakert region.
He was admitted to Shushi University of Technology to the specialty of “Food Technology” in 2018. He joined the Armenian Army for compulsory military service in January 2019. He had served for one year and nine months when the cruel war broke out. He was a lively and gay young man, loved the profession of cook and dreamed of having his own restaurant. He was the only child of the family, the hope and faith of it. Unfortunately, Alas, the family’s hope was dashed, when he went to eternity along with many heroes taking on himself enemy’s bullet shot to his friend fighting nearby, – says his form master Liana Telyan.
He died heroically on September 30 and was buried on October 2 in his native village of Arajadzor.
We all remember and glorify you mourning your death… [:ru]Погосян Араик Андраникович
Родился14-го мая 2001 г. в городе Степанакерте.
В 2016 году поступил в Шушинский технологический университет на отделение «Организация перевозок и управление на транспорте». В 2019 году был призван в Армянскую армию для прохождения обязательной военной службы.
27-го сентября участвовал в развязанной Азербайджаном войне в качестве радиотелефониста-планшетиста отделения противовоздушной зенитно-ракетной батареи. В ходе войны уничтожил большое количество вражеских самолетов. 28-го сентября был ранен, доставлен в медпункт воинской части, после чего снова принял участие в боевых действиях. Араик погиб от выстрела снайпера 10-го октября во время боев за Гадрут. Через пять месяцев после войны, после долгих и тяжелых переживаний и ожиданий, в результате поисково-спасательных работ были обнаружены останки Погосяна Араика Андраниковича. Церемония похорон состоялась 24-го марта в Мемориальном комплексе Степанакерта (Военном пантеоне). В ходе службы был награжден орденами «Отличник армии», «Лучший спортсмен», «Отважный воин». За отвагу, проявленную в деле защиты Родины, за мужество, проявленное при защите государственной границы Арцаха, Араик Андраникович Погосян приказом Президента Республики Арцах награжден медалью «За боевые заслуги», а также дважды – медалью «За отвагу».
—————————————————————————————————————————
Саркисян Гор Грайрович
Родился 1-го сентября 1999 г. в городе Бердзор Кашатагского района.
В 2018 г. поступил на отделение «Агробизнес» Шушинского технологического университета и в том же году был призван в Армянскую армию для прохождения срочной военной службы. Служил в воинской части Мартакерта. За время службы был награжден грамотами и благодарностями.
27-го сентября 2020 г., когда началась злополучная война, в первый же день, утром добровольно отправился на передовую. Сначала он был в Аскеране, где без смены бился с врагом 35 дней. В начале ноября, когда в городе Шуши шли ожесточенные бои, он перебрался туда. Участвовал в обороне Шуши и погиб 7-го ноября. Был похоронен 26-го ноября в Разданском братском пантеоне, в Республике Армения.
По словам сестры, после приезда в Шуши братья дважды приходили за ним, чтобы забрать в смену, но он категорически отказался, сказав, что не может оставить парней и уйти.
—————————————————————————————————————————
Мангасарян Айк Артурович
Родился 31-го августа 2000 г. в селе Арачадзор Мартакертского района.
В 2018 г. поступил в Шушинский технологический университет по специальности «Технология продовольственных продуктов». В январе 2019 г. был призван в Армянскую армию для прохождения обязательной военной службы. Прослужил год и девять месяцев, когда началась злополучная война. Он был энергичным и бойким молодым человеком, любил профессию повара, мечтал иметь собственный ресторан. Он был первенцем в семье, надеждой и верой семьи, опорой.
Увы, эта опора была разрушена, надежда семьи рухнула, когда он вместе со многими храбрецами ушел в вечность, приняв на себя вражескую пулю, предназначенную для боевого друга, – говорит классрук Лиана Телян.
Героически погиб 30-го сентября, был похоронен 2-го октября в родном селе Арачадзор.
Вечная слава вашей памяти, бесстрашные армянские воины!!!
Помним и скорбим!!![:hy]Արայիկ Անդրանիկի Պողոսյան
Ծնվել է 2001թ. մայիսի 14-ին Ստեփանակերտ քաղաքում:
2016թ. ընդունվել է Շուշիի տեխնոլոգիական համալսարանի «Փոխադրումների կազմակերպում և կառավարում տրանսպորտում» բաժինը: Թողնելով ուսումը կիսատ,
2019թ. զորակոչվել է Հայոց բանակ` պարտադիր զինվորական ծառայության:
Սեպտեմբերի 27-ին մասնակցել է Ադրբեջանի կողմից սանձազերծված պատերազմին` որպես հակաօդային, զենիթահրթիռային մարտկոցի ջոկի ռադիոհեռախոսավար-պլանշետավար: Պատերազմի ընթացքում ոչնչացրել է թշնամու ահագին օդուժ: Սեպտեմբերի 28-ին վիրավորվել և տեղափոխվել է զորամասի բուժկետ, այնուհետև նորից մասնակցել մարտական գործողություններին: Հադրութի համար մղված մարտերի ժամանակ դիպուկահարի կրակոցից հոկտեմբերի 10-ին զոհվել է Արայիկը: Որոնողափրկարարական աշխատանքների արդյունքում, երկար ու ծանր ապրումներից ու սպասումներից հետո, պատերազմից հինգ ամիս անց հայտնաբերվել է Արայիկ Անդրանիկի Պողոսյանի աճյունը: Հուղարկավորության արարողությունը տեղի է ունեցել մարտի 24-ին Ստեփանակերտ քաղաքի հուշահամալիրում (Զինվորական պանթեոն): Ծառայության ընթացքում պարգևատրվել է «Բանակի գերազանցիկ», «Լավագույն մարզիկ», «Քաջարի մարտիկ» շքանշաններով: Հայրենիքի պաշտպանության գործում ցուցաբերած ակնառու խիզախության, Արցախի պետական սահմանը պաշտպանելիս ցուցաբերած արիության համար Արայիկ Անդրանիկի Պողոսյանը ԱՀ նախագահի հրամանով պարգևատրվել է «Մարտական ծառայության» մեդալով, ինչպես նաև՝ «Արիության համար» կրկնակի մեդալով:
—————————————————————————————————————————
Գոռ Հրայրի Սարգսյան
Ծնվել է 1999թ. սեպտեմբերի 1-ին Քաշաթաղի շրջանի Բերձոր քաղաքում:
2018թ. ընդունվել է Շուշիի տեխնոլոգիական համալսարանի «Ագրոբիզնես» բաժինը և նույն տարում զորակոչվել Հայոց բանակ` ժամկետային զինվորական ծառայության: Ծառայել է Մարտակերտի զորամասում: Ծառայության ընթացքում արժանացել է պատվոգրերի և շնորհակալագրերի:
2020թ. սեպտեմբերի 27-ին, երբ սկսվեց չարաբաստիկ պատերազմը՝ հենց առաջին օրն առավոտյան կամավոր մեկնեց առաջնագիծ: Սկզբում եղել է Ասկերանում, որտեղ թշնամու դեմ մարտնչել է 35 օր` առանց հերթափոխի: Նոյեմբերի սկզբին, երբ մարտերը թեժացան Շուշի քաղաքում, տեղափոխվեց այնտեղ: Մասնակցեց Շուշիի պաշտպանությանը և զոհվեց նոյեմբերի 7-ին: Հուղարկավորվել է ՀՀ Հրազդան քաղաքի Եղբայրական պանթեոնում, նոյեմբերի 26-ին:
Քրոջ պատմելով՝ Շուշի գալուց հետո եղբայրները երկու անգամ գնացել են, որ բերեն հերթափոխի. կրտականապես հրաժարվել է, ասելով, որ բացառվում է տղաներին թողնի ու գնա:
—————————————————————————————————————————
Հայկ Արթուրի Մանգասարյան
Ծնվել է 2000թ. օգոստոսի 31-ին, Մարտակերտի շրջանի Առաջաձոր գյուղուղում:
2018թ. ընդունվել է Շուշիի տեխնոլոգիական համալսարանի բակալավրի «Պարենամթերքի տեխնոլոգիա» բաժինը: 2019թ. հունվարին զորակոչվել է Հայոց բանակ` պարտադիր զինվորական ծառայության: Մեկ տարի և ինն ամսվա ծառայող էր, երբ սկսվեց չարաբաստիկ պատերազմը: Նա աշխույժ և կայտառ պատանի էր, սիրում էր խոհարարի մասնագիտությունը, երազում էր ունենալ սեփական ռեստորան: Նա ընտանիքի առաջնեկն էր, ընտանիքի հույսն ու հավատը, հենասյունը: Ավա՜ղ, այդ սյունը խարխլվեց, մարեց ընտանիքի հույսը, երբ բազում քաջորդիների հետ նա էլ բռնեց հավերժի ճամփան` իր վրա վերցնելով մարտական ընկերոջ համար նախատեսված թշնամու գնդակը,– ասում է դասղեկ Լիանա Թելյանը:
Հերոսաբար զոհվել է սեպտեմբերի 30-ին, հուղարկավորվել հոկտեմբերի 2-ին՝ հայրենի Առաջաձոր գյուղում:
Հավերժ փա՜ռք ձեր հիշատակին, Հայոց անվեհեր մարտիկներ…
Հիշում ենք և սգում…[:]