[:en] 

David Garegin Gharayan 

David Gharayan was born on March 16, 2000 in Arevshat village, Hadrut region in the family of a military man. He was a modest, disciplined, patriotic and friendly boy and was loved and respected by his teachers at school. He actively took part at school performances and events especially when playing in humor parties. He won prizes in numerous military – physical competitions and showed the best results in Olympiad of Primary Military Preparation.

David was admitted to Shushi University of Technology to the specialty of “Civil and Industrial Engineering” after which he joined the army where he served as disciplined soldier.

From the very first days of Artsakh war in 2020, September 27 David went to frontline to fight for homeland. He devotedly fought against the enemy who was many times more in number than our soldiers and  took part in liberating a number of strategically important positions thus destroying much military enemy weapons and enemy soldiers in the battles. On October 11, 2020 with the platoon of 73 soldiers he went to defend Hadrut and met enemy squad near Aygestan village. They all fought against the enemy until the last soldier was killed. 3 days later in Varanda David’s father and brother were also killed during hot battles.

By the decree of the President of the Republic of Artsakh David Gharayan was posthumously awarded  the medal “Military service”.

He is buried in Yerevan military pantheon Yerablur with his father and brother.


Hayk Saro Gyurjyan  

Hayk Gyurjyan was born on December 14, 1994 in Martakert, in the family of a military man. During his school years he studied with good grades, participated in school Olympiad and went in for a number of sport such as football, tennis and volleyball. Hayk won prizes and medals as a member of Martakert football team.

He was a modest, disciplined, skilled, brave, respectful, considerate, strong-willed, extremely caring and friendly student. He had a great interest in military science and sports.

Hayk expressed himself as a conscientious soldier during his service and was promoted to the position of patrolman of Martakert Police Department. He mastered his professional duties well and was awarded the 1st degree medal “For perfect service”.

Lieutenant Hayk Gyurjyan has been serving in N military unit of the Defense Army since 2019 as the head of the training unit.

Graduated from Shushi University of Technology receiving specialty in Soil Engineering and Cadaster in 2020.

Actively participated in hostilities in Artsakh in 2020 showing courage and devotion. Heroically died on September 27.

He is buried in “Yerablur” pantheon.

Hayk Gyurjyan was posthumously awarded the medal “Military Service” for his courage and active participation in hostilities.


Vazgen Garegin Gharayan   

Vazgen Garegin Gharayn was born on April 20, 1998 in Arevhsat village Hadrut region in military family. As a child, he saw how devoted his father was to his job and he was brought up in the same spirit.

He was admitted to Shushi University of Technology to the specialty of “Electricity” in 2015. After completing his first year he joined the Defense Army. He served as an artillery scout and received the rank of sergeant for his conscientious service, selfless devotion and unconditional performance of tasks. Vazgen was awarded a badge of excellence during his service. He took part in sports events held in the military unit and regularly was noted for his activity and training.

Vazgen Gharayan participated in the war of Artsakh unleashed on September 27, 2020 being in different parts of the frontline. Vazgen, who volunteered to defend the homeland and his father, reserve officer Garegin Gharayan, fought side by side.

From September 27 to October 15 Vazgen fulfilled all the orders and took part in various combat missions. On October 13, 2020 after receiving an order, Vazgen Gharayan was transferred to Varanda (Fizuli) with a platoon where they were to perform a special task to prevent the invasion of the enemy forces into the territory of the military unit.

Vazgen’s courage and bravery was seen especially on October 14, when the enemy forces being several times more and the enemy’s weapons repeatedly tried to invade the position where the brave Armenian was fighting with his 6-member crew. Vazgen surprised everyone with his courage when repelling the enemy’s attacks.

More than two dozen enemy platoons could not advance after the third attack and retreated. Performing the combat mission brilliantly, the brave Armenian was killed by an enemy rocket on the same day when he was returning to their main location with his friends. His father Garegin Gharayan was also killed in the attack.

Vazgen Gharayan is buried in Yerablur military pantheon.

Glory to you forever…[:ru] 

Гараян Давид Гарегинович

Родился 16-го марта 2000 г. в селе Кюратаг Гадрутского района в семье военного.

Еще со школьных лет Давид отличался скромностью, дисциплинированностью, патриотизмом и дружелюбием. Его уважали и любили учителя и ученики. Активно участвовал в школьных мероприятиях, особенно любя комические роли. Давид неоднократно побеждал в военно-спортивных соревнованиях и был награжден соответствующими призами. Стоит отметить, что  на олимпиаде по НВП показал лучшие результаты.

В 2017 г. поступил в Шушинский технологический университет по специальности «Промышленное и гражданское строительство», затем был призван в Армию обороны. За время прохождения службы зарекомендовал себя дисциплинированным военнослужащим.

Учитывая способности Давида Гараяна, он был направлен на учебу в учебную роту N-ской воинской части Министерства обороны РА. По окончании учебы получил звание младшего сержанта и был назначен командиром разведывательного отряда. Любящий военное дело и желающий после окончания срочной службы продолжить службу Родине, Давид Гараян с 30.01.2020 г. по 10.04.2020 г. учился в N-ской воинской части МО РА по программе подготовки “Сержанта контрактного отряда”. После окончания учебы продолжил службу в N-ской воинской части Армии обороны в качестве командира, сержанта 2-го отделения 1-го взвода 7-ой стрелковой роты 3-го стрелкового батальона. Все приказы и задания Давид выполнял с любовью и ответственностью, еще долгие годы должен был служить Родине. В первые же дни развязанной 27-го сентября 2020 г. войны, Давид Гараян, хорошо осознавая опасность, угрожающую Родине, в качестве младшего командира выполнял все приказы вышестоящего начальника и храбро сражался с врагом. Участвовал в обороне нескольких стратегических опорных пунктов, препятствуя продвижению противника. Благодаря его умелым разведывательным действиям удалось поразить блиндаж врага, уничтожить большое количество живой силы и занять боевую позицию. 11-го октября 2020 г., получив специальное задание, стрелковая рота из 73 человек, в том числе Давид, отправилась в Гадрут, чтобы остановить захват города врагом. В районе села Айгестан парни встречаются с многочисленными силами спецназа противника. Они бьются до последнего вздоха в течение 7 часов, яростно сражаясь с превосходящими в несколько раз силами противника. Вся рота погибла в неравном бою. Но честь отстояли страны и свою. Погиб и наш храбрый Давид. Через три дня, в боях в районе Варанды (Физули) погибли отец и старший брат Давида Гараяна, не зная, что Давид уже погиб.

Отец, Гарегин Гараян, за несколько минут до своей смерти 14-го октября, сказал, что, когда они доедут до места назначения, первое, что нужно сделать, – это связаться с Давидом, чтобы не беспокоиться.

За проявленное мужество и отвагу Давид Гарегинович Гараян Указом Президента Республики Арцах награжден медалью “За боевые заслуги”.

Давид Гараян похоронен рядом с отцом и братом в военном пантеоне «Ераблур» в Ереване.


Гюрджян Айк Сароевич

Родился 14-го декабря 2020 г. в городе Мартакерте в семье служащего. В школьные годы хорошо учился, участвовал в школьных олимпиадах, занимался футболом, теннисом, волейболом. В составе сборной Мартакерта по футболу Айк занимал призовые места, был награжден медалями.

Был скромным, дисциплинированным, способным учеником, смелым, вежливым и внимательным к окружающим, очень заботливым и дружелюбным. Добросовестно выполнял все поручения педагогов, проявлял большой интерес к военному делу.

За время службы Айк зарекомендовал себя добросовестным военнослужащим и в порядке продвижения был назначен на должность патрульного Патрульной службы Мартакертского отдела ВП. Хорошо справлялся со своими профессиональными обязанностями и был награжден медалью “За безупречную службу” 1-ой степени.

В 2020г. Айк Гюрджян окончил Шушинский технологический университет по специальности «Землеустройство и земельный кадастр».

Активно участвовал в боевых действиях 44-дневной Арцахской войны, проявив отвагу и самоотверженность. Погиб 27-го сентября. Похоронен в пантеоне «Ераблур».

За активное участие в боевых действиях и проявленное мужество Айк Гюрджян посмертно награжден медалью “За боевые заслуги”.


Гараян Вазген Гарегинович

Родился 20-го апреля 1998 г. в селе Кюратаг Гадрутского района в семье военного.

С детства видел, насколько отец-офицер был предан Родине, и воспитывался в том же духе.

В 2015 г. поступил в Шушинский технологический университет по специальности «Электроэнергетика». По окончании первого курса был призван в ряды Армии обороны. Был разведчиком-артиллеристом и за добросовестную службу, беззаветную преданность и безоговорочное выполнение заданий получил звание сержанта. За время службы Вазген удостоился нагрудного знака отличия. Участвовал в спортивных мероприятиях, проводимых в войсковой части, выделялся своей активностью и тренировками.

Вазген Гараян участвовал в войне, развязанной против Арцаха 27-го сентября 2020 г., находясь на разных участках передовой. Вазген и его отец, офицер запаса Гарегин Гараян, сражались бок о бок.

С 27-го сентября по 15-е октября 2020 г. Вазген выполнял все приказы, участвовал в различных боевых заданиях. 13-го октября 2020 г., получив приказ, Вазген Гараян в составе отряда был переброшен в Варанду (Физули), где они должны были выполнить специальное задание – предотвратить вторжение вражеских сил на территорию воинской части.

Смелость и отвага Вазгена проявились особенно 14-го октября, когда в несколько раз превосходящие силы противника неоднократно пытались вторгнуться в то направление, где храбрый армянин сражался со своим личным составом из 6 человек. Отражая атаки врага, Вазген удивил всех своей смелостью, отвагой и патриотизмом, заражая высоким боевым духом своих товарищей.

Был случай, когда он вступил в бой с противником на расстоянии 7 метров, даже в этот момент Гараян действовал уверенно и отлично справлялся с задачей, уничтожая противника ручными противопехотными гранатами и пулеметом. В результате противник был отброшен назад.

Более двух десятков вражеских отрядов после третьей атаки не смогли продвинуться вперед и отступили. Блестяще выполнив боевое задание, храбрый армянин в тот же день, возвращаясь на боевой машине пехоты с товарищами по оружию на место дислокации, погиб от ракеты, выпущенной противником. Вследствие поражения боевой машины пехоты погиб и его отец, Гарегин Гараян. Вазген не был женат, но у него была невеста,  с которой они должны были создать семью через несколько месяцев.

Он погиб, оставив невыполненными многие цели.

Вазген Гараян похоронен в военном пантеоне «Ераблур».

 

Мы преклоняемся перед вашим подвигом!

Помним и чтим![:hy] 

Դավիթ  Գարեգինի Ղարայան

Ծնվել  է 2000թ.  մարտի  16-ին,  Հադրութի  շրջանի  Քյուրաթաղ  գյուղում,  զինվորականի  ընտանիքում։

Դավիթը դեռևս դպրոցական տարիներից աչքի է ընկել համեստությամբ, կարգապահությամբ,  հայրենասիրությամբ և  ընկերասիրությամբ: Հարգված ու սիրված  էր  ուսուցիչների և աշակերտների  կողմից:  Ակտիվ  մասնակցել  է  դպրոցական միջոցառումներին՝ հատկապես  հումորային  դերեր մարմնավորելիս։ Դավիթը բազմից հաղթող է ճանաչվել ռազմամարզական մրցույթներում և պարգևատրվել համապատասխան մրցանակներով: Հարկ է նշել ՆԶՊ առարկայից օլիմպիադայում ապահովել է լավագույն արդյունքները:

2017թ.  ընդունվել է  Շուշիի  տեխնոլոգիական  համալսարանի  «Արդյունաբերական և քաղաքացիական  շինարարություն» բաժինը, այնուհետև զորակոչվել պաշտպանության բանակ, որտեղ իրեն դրսևորել է որպես բարեխիղճ ծառայող:

Հաշվի  առնելով  Դավիթ  Ղարայանի  ընդունակությունները՝  նրան  ուսումնառության  են  ուղարկում  ՀՀ  ՊՆ  N  զորամասի  ուսումնական  վաշտ: Ուսումնառության ավարտին ստանում   է  հետախուզության  ջոկի  կրտսեր  հրամանատարի  մասնագիտություն  և  կրտսեր  սերժանտի  կոչում։  Սիրելով  ռազմական  գործը  և  ցանկանալով   ժամկետային  ծառայության  ավարտից  հետո  շարունակել  ծառայությունը  հայրենիքին՝  Դավիթ  Ղարայանը  30.01.2020թ.-10.04.2020թ.  սովորում  է  ՀՀ  ՊՆ  N  զորամասում,  ըստ  «Պայմանագրային  ջոկի  սերժանտի»  պատրաստության  ծրագրի։  Ավարտելուց  հետո ծառայությունը  շարունակում է   ՊԲ  N  զորամասում՝  որպես  3-րդ  հրաձգային  գումարտակի  7-րդ  հրաձգային  վաշտի   1-ին  դասակի  2-րդ  ջոկի  հրամանատար, սերժանտ։

Դավիթը  սիրով  ու պատասխանատվությամբ  էր  կատարում  բոլոր  հրամաններն  ու  առաջադրանքները, դեռ  երկար  տարիներ  պիտի  իր  ծառայությունը  մատուցեր  հայրենիքին:

2020թ.  սեպտեմբերի  27-ին  սանձազերծված  պատերազմի  առաջին  իսկ  օրերին, Դավիթ  Ղարայանը  քաջ  գիտակցելով  հայրենիքին  սպառնացող  վտանգը, որպես  կրտսեր  հրամանատար  կատարել  է  վերադասի  հրամանները  և  քաջաբար մարտնչել  թշնամու  դեմ: Մասնակցել  է  մի  քանի  ռազմավարական  հենակետերի  պաշտպանությանը՝ կանխելով  թշնամու  առաջխաղացումը:  Նրա  հետախուզական  հմուտ  գործողությունների  շնորհիվ հաջողվել  է թիրախավորել  թշնամու  գետնատնակը,  ոչնչացնել մեծաքանակ  կենդանի  ուժ  և գրավել  մարտական  դիրք:  2020թ.  հոկտեմբերի  11-ին  ստանալով  հատուկ  առաջադրանք՝ հրաձգային  վաշտը  73 հոգի անձնակազմով,  այդ  թվում՝  նաև  Դավիթը,  մեկնում  են  Հադրութ,   թշնամու  կողմից  քաղաքի  գրավումը  կասեցնելու նպատակով:  Այգեստան  գյուղի   տարածքում  տղաները  հանդիպում են  թշնամու  հատուկ  ջոկատայինների  մեծաքանակ  ուժի:  Քանակով  և  սպառազինությամբ  մի  քանի  անգամ  գերազանցոզ  թշնամու  դեմ  7  ժամ  շարունակ  կատաղի  մարտեր  մղելով՝  տղաները  մարտնչում են մինչև  վերջին  շունչը:  Նրանք  անմահացան  ամբողջ  վաշտով՝  նվիրելով  իրենց  մատաղ կյանքը  հայրենիքի  փրկությանը:  Նրանց հետ անմահացավ   նաև  մեր  քաջարի  Դավիթը:  Դեպքից  երեք  օր  անց  Վարանդայի  (Ֆիզուլի)  տարածքում  մղվող  մարտերում, կողք կողքի  զոհվեցին  Դավիթ Ղարայանի  հայրն  ու  ավագ  եղբայրը՝  չիմանալով,  որ  Դավիթն  արդեն  անմահացել  էր:

Հայրը՝  Գարեգին Ղարայանը,  հոկտեմբերի  14-ին  զոհվելուց  րոպեներ  առաջ  ասել  էր, որ  երբ  տեղ  հասնեն,  առաջին  գործը Դավիթի  հետ  կապվելը  պետք  է  լինի,  որպեսզի  հանգիստ  լինի:

Ցուցաբերած  արիության  և քաջության  համար  Դավիթ  Գարեգինի  Ղարայանը  Արցախի Հանրապետության  նախագահի  հրամանագրով պարգևատրվել  է  «Մարտական  Ծառայություն»  մեդալով:

Դավիթ  Ղարայանը  հուղարկավորված  է Երևանի Եռաբլուր  զինվորական  պանթեոնում՝  հոր  և  եղբոր կողքին:


Հայկ Սարոյի Գյուրջյան

Ծնվել է 1994թ. դեկտեմբերի 14-ին, Մարտակերտ քաղաքում, ծառայողի  ընտանիքում: Դպրոցական տարիներին  սովորել է լավ գնահատականներով, մասնակցել դպրոցական օլիմպիադաներին, զբաղվել մի շարք սպորտաձևերով` ֆուտբոլ, թենիս, վոլեյբոլ: Մարտակերտի ֆուտբոլի հավաքականի կազմում Հայկը գրավել է մրցանակային տեղեր, պարգևատրվել մեդալներով:

Եղել է համեստ, կարգապահ, հմուտ կարողություններով օժտված աշակերտ: Համարձակ էր, շրջապատի նկատմամբ հարգալից և ուշադիր, զգացմունքային բնավորության տեր: Նախաձեռնող էր, ուժեղ կամքի տեր, անչափ հոգատար ու ընկերասեր: Մանկավարժների կողմից տրված բոլոր  հանձնարարությունները կատարում էր բարեխղճորեն: Մեծ սեր և հակում ուներ  ռազմագիտության ու սպորտի նկատմամբ:

Ծառայության ընթացքում Հայկն իրեն դրսևորել է որպես պարտաճանաչ զինծառայող, առաջխաղացման կարգով նշանակվել Մարտակերտի ՌՈ  բաժնի  պարետային ծառայության  պարեկի պաշտոնում: Լավ տիրապետել է իր մասնագիտական պարտակություններին, պարգևատրվել «Անբասիր ծառայության համար» 1-ին աստիճանի  մեդալով:

Լեյտենանտ Հայկ Գյուրջյանը 2019 թ.-ից ՊԲ N զորամասում ծառայել է՝ որպես ՀՏԴՆ վարժասարքի պետ:

2020թ. ավարտել է Շուշիի տեխնոլոգիական համալսարանի «Հողշին և հողային կադաստր» բաժինը:

Ակտիվորեն մասնակցել է 2020թ. սեպտեմբերի 27-ին Արցախում տեղի ունեցած մարտական գործողություններին՝ ցուցաբերելով  խիզախություն և անձնուրացություն: Զոհվել է սեպտեմբերի 27-ին:  Հուղարկավորված է «Եռաբլուր» պանթեոնում: Մարտական գործողություններին ակտիվ մասնակցության և  ցուցաբերած խիզախության համար Հայկ Գյուրջյանը հետմահու արժանացել է «Մարտական  ծառայություն»  մեդալի:


Վազգեն Գարեգինի Ղարայան 

Ծնվել է 1998թ. ապրիլի 20-ին, Հադրութի շրջանի Քյուրաթաղ գյուղում, զինվորականի ընտանիքում: Մանկուց նա տեսել էր, թե սպա հայրն ինչքան էր նվիրված հայրենիքին, և այդ նույն ոգով էլ նա է դաստիարակվել:

2015թ. ընդունվել է Շուշիի տեխնոլոգիական համալսարանի «Էլեկտրաէներգետիկա» բաժինը: Առաջին կուրսն ավարտելուց հետո զորակոչվել է պաշտպանության բանակի շարքերը: Ծառայել է հրետանու հետախույզի պաշտոնում և բարեխիղճ ծառայության, անմնացորդ նվիրվածության ու առաջադրանքներն անվերապահորեն կատարելու համար ստացել սերժանտի կոչում: Ծառայության ընթացքում Վազգենն արժանացել է գերազանցիկության կրծքանշանի: Մասանակցել է զորամասում անցկացվող սպորտային միջոցառումներին, պարբերաբար աչքի ընկել ակտիվությամբ ու պատրաստավծությամբ:

Վազգեն Ղարայանը մասնակցել է 2020թ. սեպտեմբերի 27-ին Արցախի դեմ սանձազերծված պատերազմին՝ լինելով առաջնագծի տարբեր հատվածներում: Հայրենիքի պաշտպանությանը կամավորագրված Վազգենն ու նրա հայրը՝ պահեստազորային սպա Գարեգին Ղարայանը, մարտնչել են կողք կողքի:

2020թ. սեպտեմբերի 27-ից մինչև հոկտենբերի 15-ը Վազգենը կատարել է բոլոր ն հրամանները, մասնակցել մարտական տարբեև առաջադրանքների: 2020թ. հոկտեմբերի 13-ին, ստանալով հրաման, Վազգեն Ղարայանը ջոկատի կազմով տեղափոխվում է Վարանդա (Ֆիզուլի), որտեղ պիտի կատարեին հատուկ առաջադրանք` կանխելու թշնամու ուժերի ներխուժումը զորամասի տարածք:

Վազգենի համարձակությունը և խիզախությունը երևաց  հատկապես հոկտեմբերի 14-ին, երբ թշնամու քանակով և սպառազինությամբ մի քանի անգամ գերազանցող ուժերը բազմիցս փորձեցին ներխուժել այն ուղղությամբ, որտեղ խիզախ հայորդին մարտնչում էր իր 6 հոգանոց անձնակազմով:  Թշնամու հարձակումները ետ շպրտելիս՝ Վազգենն իր համարձակությամբ, խիզախությամբ և հայրենասիրությամբ զարմանք էր պատճառում բոլորին` նույն ոգին փոխանցելով մարտական ընկերներին: Եղել է դեպք, երբ հակառակորդի հետ մարտի է բռնվել  7 մետր հեռավորրության վրա, նույնիսկ այդ պահին Ղարայանը գործում էր վստահ և խնդիրը կատարում գերազանց՝ ոչնչացնելով հակառակորդին ձեռքի հակահետևակային նռնակներով և գնդացրով: Արդյունքում հակառակորդը ետ է շպրտվել:

Թշնամու երկու տասնյակից ավելի ջոկատ, երրորդ գրոհից հետո այլևս չկարողացավ առաջ գալ և նահանջեց: Փայլուն կերպով կատարելով մարտական  առաջադրանքը՝ խիզախ հայորդին նույն օրը հետևակի մարտական մեքենայով  զինակից ընկերների հետ հիմնական տեղակայման վայր վերադառնալիս զոհվում է թշնամու արձակած հրթիռից: Հետևակի մարտական մեքենայի խոցման հետևանքով զոհվում է նաև նրա հայրը՝ Գարեգին Ղարայանը: Վազգենն ամուսնացած չէր, ուներ ընտրյալ, ում հետ ամիսներ հետո պիտի ընտանիք կազմեին: Նա հերոսացավ՝ անկատար թողնելով բազմաթիվ նպատակներ:

Վազգեն Ղարայանը հուղարկավորված է Եռաբլուր զինվորական պանթեոնում:

 

Խոնարհվում ենք ձեր սխրանքի առաջ…

Հիշում ենք և ոգեկոչում…[:]